Aku bersumpah demi hari kiamat, [QS.75:1]; dan aku bersumpah dengan jiwa yang amat menyesali . [QS.75:2]; Apakah manusia mengira, bahwa Kami tidak akan mengumpulkan tulang belulangnya? [QS.75:3]; Bukan demikian, sebenarnya Kami kuasa menyusun jari jemarinya dengan sempurna. [QS.75:4]; Bahkan manusia itu hendak membuat maksiat terus menerus. [QS.75:5]; Ia berkata: "Bilakah hari kiamat itu?" [QS.75:6]; Maka apabila mata terbelalak , [QS.75:7]; dan apabila bulan telah hilang cahayanya, [QS.75:8]; dan matahari dan bulan dikumpulkan, [QS.75:9]; pada hari itu manusia berkata: "Ke mana tempat berlari?" [QS.75:10]; sekali-kali tidak! Tidak ada tempat berlindung! [QS.75:11]; Hanya kepada Tuhanmu sajalah pada hari itu tempat kembali. [QS.75:12]; Pada hari itu diberitakan kepada manusia apa yang telah dikerjakannya dan apa yang dilalaikannya. [QS.75:13]; Bahkan manusia itu menjadi saksi atas dirinya sendiri , [QS.75:14]; meskipun dia mengemukakan alasan-alasannya. [QS.75:15]; Janganlah kamu gerakkan lidahmu untuk Al Qur'an karena hendak cepat-cepat nya . [QS.75:16]; Sesungguhnya atas tanggungan Kamilah mengumpulkannya dan membacanya. [QS.75:17]; Apabila Kami telah selesai membacakannya maka ikutilah bacaannya itu. [QS.75:18]; Kemudian, sesungguhnya atas tanggungan Kamilah penjelasannya. [QS.75:19]; Sekali-kali janganlah demikian. Sebenarnya kamu mencintai kehidupan dunia, [QS.75:20]; dan meninggalkan akhirat. [QS.75:21]; Wajah-wajah pada hari itu berseri-seri. [QS.75:22]; Kepada Tuhannyalah mereka melihat. [QS.75:23]; Dan wajah-wajah pada hari itu muram, [QS.75:24]; mereka yakin bahwa akan ditimpakan kepadanya malapetaka yang amat dahsyat. [QS.75:25]; Sekali-kali jangan. Apabila nafas telah sampai ke kerongkongan, [QS.75:26]; dan dikatakan : "Siapakah yang dapat menyembuhkan?", [QS.75:27]; dan dia yakin bahwa sesungguhnya itulah waktu perpisahan , [QS.75:28]; dan bertaut betis dan betis , [QS.75:29]; kepada Tuhanmulah pada hari itu kamu dihalau. [QS.75:30]; Dan ia tidak mau membenarkan dan tidak mau mengerjakan shalat, [QS.75:31]; tetapi ia mendustakan dam berpaling , [QS.75:32]; kemudian ia pergi kepada ahlinya dengan berlagak . [QS.75:33]; Kecelakaanlah bagimu dan kecelakaanlah bagimu, [QS.75:34]; kemudian kecelakaanlah bagimu dan kecelakaanlah bagimu . [QS.75:35]; Apakah manusia mengira, bahwa ia akan dibiarkan begitu saja ? [QS.75:36]; Bukankah dia dahulu setetes mani yang ditumpahkan , [QS.75:37]; kemudian mani itu menjadi segumpal darah, lalu Allah menciptakannya, dan menyempurnakannya, [QS.75:38]; lalu Allah menjadikan daripadanya sepasang: laki-laki dan perempuan. [QS.75:39]; Bukankah demikian berkuasa menghidupkan orang mati? [QS.75:40].
Your Ad Here

Kamis, 23 Juli 2009

URIP IRO

Sejatining hurip iku hamung sak protelu soko dhowoning hurip iro
Soko sak protelone iku, hamung rong protelon ingkang upayaniro kang iso kaitung tumrap pokok ing ngaurip.
Lamun manungso kelalen anggone anglampahi hurip, kepranan lan lali amargo pikirane kecanthel amung marang penggawean lan kasukan, sejatine urip iro dadi ora ono koyone tumrap Sing menehi Urip iro.


Akeh wong ingkang bingung marang lelakon ing jaman saiki
Pindho langit karo bumi bedane,
Sing sengsoro ora koyo manungso, sing bungah ora koyo manungso
Ibarat mangan sego aking wae ora iso dilakoni, rambute brumbun mergo mikir dioyak –oyak utang uga ora iso dietung.
Nanging sing platarane kebak tunggangan meling-meling cet-cetane, omahe magrong – magrong, lan bibik embane pirang – pirang ugo akeh.
Ono omah dapure mambu gereh sik digoreng nyulek irung, nanging ing kiwane omah, dapure resik amargo mangane tuku ono ing omah makan gedhe.
Ono sing kranjang sampahe kebak bonggol godhong telo pendak ndino, nanging sebelahe omah, kranjang sampahe pendak ndino kebak kerdus wadhah barang-barang toko.

Sejatine, endhi sing salah lan endhi sing bener ?
Nanging, lamun jaman iki wus genep sarate
Yoiku genep kang dadi pratondho marang tekane jaman edan
Ojo sumelang tumrap wong kang rekoso
Amargo, jaman iki wus ngancik marang jaman kang dadi wolak walik.

Sejatine ugo, ajaran poro linuwih wus paring pituduh
Yen sejatine, urip ono ing ngalam ndonyo iku, penjorone kanggo wong sing ditresnani kang gawe urip dan swarganing wong kang diujo sing gawe urip.

Yen hurip iku hamung sak protelu soko dhowoning hurip iro
Lan ngakherat iku sak lawase
Ora patut siro cilik ati lan meri karo wong kang diujo uripe ono ing ngalam ndonyo iki.

Tidak ada komentar:

Posting Komentar